 | ΕΙΔΗΣΕΙΣ :: ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Τόσο η εμφάνιση όσο και τα επιχειρήματα και οι διατυπώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε εκείνες τις πρώτες μεταδικτατορικές ημέρες παρέπεμπαν ευθέως στην εικόνα του «Εθνάρχη», που με αξιοθαύμαστη στρατηγική δεινότητα οικοδομούσε ο ίδιος για τον εαυτό του, ακόμη και όσο βρισκόταν εξόριστος στο Παρίσι. Ο Καραμανλής δεν είχε ανάγκη από ιδεολογική πλατφόρμα. Δεν επέστρεψε από το Παρίσι για να ηγηθεί ενός κόμματος επέστρεψε για να κυβερνήσει τη χώρα στην πιο κρίσιμη για τη νεότερη ιστορία της περίοδο και να την οδηγήσει σε αυτό που οραματιζόταν ο ίδιος για το μέλλον της.
Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, ιδρύεται στις 4 Οκτωβρίου, αφού ο ηγέτης έχει προηγουμένως αναλάβει δικαιωματικά την εξουσία, σε καθεστώς γενικής αποδοχής. Η ίδρυση γίνεται χωρίς μεγάλες φιέστες και μαζικές συγκεντρώσεις. Ο ιδρυτής της μιλάει για ένα κόμμα που σκόπευε να κάνει πράξη το όνομά του και να δώσει στον τόπο μια νέα δημοκρατία, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί στο ευρωπαϊκό όραμά του, για μια Ελλάδα η οποία θα αποκτούσε εξέχουσα θέση στην Ευρώπη, όπου δικαιωματικά ανήκει.
Στην επίσημη ανακοίνωση της ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χαρακτηρίζει «πολιτικό θαύμα» την ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στην ελευθερία, ενώ χωρίς περιττή μετριοφροσύνη λέει: «Θεώρησα καθήκον μου να δημιουργήσω μίαν ευρεία και ζωντανή πολιτική παράταξη». Απευθυνόμενος στους πολίτες, δεν παραλείπει τις αναφορές στο ένδοξο παρελθόν της χώρας, στην πολιτιστική κληρονομιά και στις δυνατότητες των Ελλήνων. Οσο για το νεοσύστατο κόμμα του, σημειώνει ότι «είναι η πολιτική παράταξις που ταυτίζει το Εθνος με τον Λαόν, την Πατρίδα με τους ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες της, την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη».
Η ιδεολογική ατζέντα του κόμματος έχει πλέον μετακινηθεί σημαντικά από την αντίστοιχη της συντηρητικότερης προδικτατορικής ΕΡΕ. Ο Καραμανλής, έχοντας αντιληφθεί την ανάγκη των καιρών αλλά και την απειλή της κεντροαριστεράς, προχωρά σε τολμηρή ανανέωση των θέσεων του κόμματός του, ενόψει και των πρώτων εκλογών μετά την πτώση της Χούντας, στις 17 Νοεμβρίου του 1974. Είναι ο κατάλληλος χρόνος και είναι ο κατάλληλος άνθρωπος. Και ουδείς διανοείται να τον αμφισβητήσει.
Η κατάρρευση της Χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας δεν ήταν επαρκείς συνθήκες για να επιστρέψει ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα, καθώς δεν είχε εκλείψει ο κίνδυνος σύλληψής του. Ετσι η δική του άφιξη δεν έγινε παρά στις 16 Αυγούστου, χωρίς πάντως να στερείται ενθουσιασμού και συμβολισμών. Ο μελλοντικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, μάστορας της επικοινωνίας, εμφανίστηκε στη σκάλα του αεροπλάνου φορώντας πουκάμισο με τον χαρακτηριστικό γιακά της εποχής και φυσικά χωρίς γραβάτα, σε αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος είχε επιλέξει άψογο μπλέιζερ και ακριβά μανικετόκουμπα. Σηματοδοτώντας και τον τρόπο με τον οποίο σκόπευε να πολιτευθεί, ο Ανδρέας Παπανδρέου συνοδευόταν από έμπιστους φίλους, οι οποίοι αργότερα ανέλαβαν θέσεις κλειδί στο κόμμα και στις κυβερνήσεις του.
Για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ χρειάστηκαν, ωστόσο, μόλις 18 ημέρες. Η απόλυτη ηγεμονία του Ανδρέα υπερκάλυπτε οποιαδήποτε σκέψη για χρονοβόρες και πολύπλοκες διαδικασίες. Αλλωστε, ο ίδιος ο αρχηγός, επιστρέφοντας από την εξορία, είχε καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του. Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Αυτή, λοιπόν, θα ήταν και η ιδεολογική πλατφόρμα. Η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, γνωστή και ως «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», απείχε κατά πολύ από την ατζέντα του τότε Κέντρου, το οποίο ο Παπανδρέου θεωρούσε ήδη πολιτικά ξεπερασμένο.
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της ριζοσπαστικοποίησης του κόμματος, χαρακτηρίζει την επταετία και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ως «σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», ενώ κάνει λόγο για «αποικιοποίηση της Ελλάδας από το Πεντάγωνο» και καταγγέλλει την «ιμπεριαλιστική κατοχή». Στους στόχους του Κινήματος αναφέρει τη «δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, από επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού». Μιλάει για «κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος και των βασικών μονάδων παραγωγής», για «αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας», για εξουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, μιλώντας από το βήμα της Βουλής, απαντώντας στον πρωθυπουργό Καραμανλή που είχε δηλώσει ότι «η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν», δηλώνει το περίφημο: «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».
ΦΑΙΗ ΚΑΡΑΒΙΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου